روزی ابوحنیفه به حضور امام صادق علیه السلام رسید. امام به او فرمود: 

« بگو در آیه‌ی « سیروا فیها لیالی و ایاما آمنین» ـ سبا، 18ـ منظور، کدام زمین است؟»

ابو حنیفه پاسخ داد:« گمان می‌کنم مقصود، سرزمین میان مکه و مدینه است.»

امام صادق علیه السلام رو به اصحابش کرد و فرمود:« مگر مردم میان مکه و مدینه غارت نمی‌شوند و امنیت جانی ندارند؟»

اصحاب گفتند: آری. 

امام صادق علیه السلام پرسید:« ای ابوحنیفه، بگو در آیه‌ی « و من دخل کان آمنا » ــ آل عمران، 97ــ مقصود، کدام زمین است؟»

ابوحنیفه گفت:« کعبه »

امام علیه السلام فرمود:« با وجودی که حجاج بن یوسف کنار مسجدالحرام منجنیق نصب کرد و ابن زبیر را در کعبه کشت، معتقدی که ابن زبیر در آنجا در امان بود؟ »

این بار ابوحنیفه ساکت شد و نتوانست پاسخی بگوید.

وقتی ابو حنیفه بیرون رفت، ابوبکر حضرمی به امام عرض کرد:« فدایت گردم! پاسخ این دو پرسش چیست؟»

امام علیه السلام فرمود:« ای ابوبکر، آیه‌ی « سیرو فیها لیالی و آیاما آمنین » درباره‌ی زمان قائم آل محمد است و تفسیر آیه‌ی « و من دخله کان آمناً » این است که هر کس با او بیعت کند و در زمره یاران او در آید، در امان خواهد بود.»

منابع: بحارالانوار، ج 52 ، ص 314 ، حدیث 8